Z libretta:
W oknie domu Doktora Coppeliusa nieruchomo siedzi piękna dziewczyna, czytająca książkę, uchodząca za jego córkę - Coppelię. Wzbudza niepokój w sercu Swanildy, która zauważa, że jej narzeczony Franz zbytnio interesuje się dziewczyną. Aby sprawdzić, czy nie spotyka się z tajemniczą postacią z okna, Swanilda obserwuje młodzieńca z ukrycia.
Gdy zapada zmrok, Doktor Coppelius wychodzi ze swojego domu. Gubi klucz i nie zauważywszy tego, odchodzi. Swanilda bez wahania zabiera klucz i wraz z koleżankami wkrada się do domu. Po ich wejściu zjawia się Franz, który również próbuje dostać się do środka.
Pracownia Doktora Coppeliusa jest pełna lalek. Swanilda i jej koleżanki ostrożnie odsłaniają kotarę przy oknie, przekonując się, że tajemnicza dziewczyna to… lalka. Dziewczęta zafascynowane lalkami włączają je i bawią się, nie spostrzegając powracającego Coppeliusa, który rzuca się na nie. Wszystkie uciekają, tylko Swanilda chowa się za kotarą. Przez okno wkrada się jednak nowy intruz - Franz. Ku zdziwieniu Swanildy, Doktor ciepło go przyjmuje i częstuje winem, po którym młodzieniec zasypia.
Coppelius rozpoczyna swoje czary, mające ożywić lalkę, w którą chce tchnąć duszę wydobytą z młodzieńca. Nagle Coppelia zaczyna się poruszać i tańczyć! Wychodzi jej to bardzo niesfornie, niszczy inne, cenne lalki, przewraca je i próbuje obudzić Franza. Coppelius - zaszokowany i zachwycony domniemanym sukcesem - nie orientuje się, że lalką jest przebrana Swanilda. Dziewczynie udaje się obudzić i uratować ukochanego od grożącego mu niebezpieczeństwa.
Odbywają się uroczystości zaślubin Franza i Swanildy. Pojawia się rozzłoszczony Doktor Coppelius, któremu Swanilda pragnie wynagrodzić wyrządzone szkody w pracowni i ofiarowuje mu swój posag. Burmistrz nie zgadza się i sam wręcza Doktorowi sakiewkę z pieniędzmi. Rozpoczyna się świętowanie, któremu towarzyszą tańce.
W połowie XIX wieku największą zasługę dla rozwoju baletu mieli dwaj współcześni sobie kompozytorzy: Francuz Léo Delibes (1836-1891) i Rosjanin Piotr Czajkowski (1840-1893). Obaj twórcy podnieśli wartość muzyki baletowej, która przedtem była bezwzględnie podporządkowana choreografii. Zanim jednak Delibes zasłynął swymi czołowymi dziełami, baletami i operami, przeszedł drogę tworzenia operetek (niekiedy wspólnie z Offenbachem). Zainteresowania baletem przejął od Adolphe Adama.
Przełomowym momentem w twórczości Delibesa było napisanie wraz z Ludwikiem Minkusem baletu La Source (Źródło). W walcu z tego baletu - obok późniejszych walców z Coppelii i Sylwii - zaprezentował się jako mistrz tej wytwornej formy.
Szczytem twórczości baletowej Delibesa stała się właśnie Coppelia. Poziomem muzycznym dorównuje ona baletom Czajkowskiego, który wysoko cenił Delibesa (Coppelia powstała w 1870, Jezioro Łabędzie w 1876 r.). Libretto o tematyce lalkowej podsunął sławny choreograf francuski, Saint-Leon. Jest ono oparte na noweli wielkiego romantycznego pisarza i muzyka, E. T. A . Hoffmanna i wykazuje podobieństwo tematyczne do opery Offenbacha Opowieści Hoffmanna.
Licencja na wystawienie utworu została wydana przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. Wykonania odbywają się za zgodą wydawnictwa Heugel Edition (Wise Music Group).
Brak spektakli w najbliższej przyszłości
Królestwo elfów z popularnego dzieła Szekspira, czyli „Sen nocy letniej” - komedia pomyłek, ale i wzruszająca historia perypetii miłosnych na naszej scenie 17, 18 i 19 maja.
- W tej muzyce jest tyle piękna i jest taka scena miłosna, że nie może śpiewać jej starzec z brzuchem. Dla mnie Sir John Falstaff to filozof, który znakomicie zna życie i chce z niego czerpać. Zjawia się w Windsorze i nagle wprowadza absurdalny nieład w tym świecie - tak głównego bohatera widział legendarny reżyser teatralny Maciej Prus, który w 2017 roku dla Opery Nova wyreżyserował „Falstaffa”.
Poznajcie świat opery z Kropką i Wykrzyknikiem. Rozśpiewany i roztańczony „Operowy zawrót głowy” specjalnie dla najmłodszych z okazji ich święta! Dzieci wraz z rodzinami zapraszamy 31 maja oraz 1 czerwca.
Dwaj przyjaciele na balu maskowym i szampańska zabawa, zakończona okrutnym żartem oraz słodką zemstą w odwecie… Zapraszamy na „Zemstę nietoperza”, czyli genialną operetkę Johanna Straussa z muzyką porywającą do tańca (walce, polki, czardasze) i ariami (m.in. Adeli „Taki pan jak pan”) czy kupletami księcia Orłowskiego „Cóż rządzi światem” oraz librettem, jakie na język polski błyskotliwie dowcipnie przetłumaczył Julian Tuwim. Przywołując słowa libretta, w przedostatni weekend września:&...