WESOŁA WDÓWKA (Die lustige Witwe)

WESOŁA WDÓWKA (Die lustige Witwe)

Wesoła wdówka (Die lustige Witwe):
operetka w trzech aktach
Data premiery:
22.04.2023 r. – inauguracja XXIX Bydgoskiego Festiwalu Operowego
Kompozytor:
Franz Lehár
Libretto:
Victor Léon i Leo Stein. Polska wersja językowa
Reżyseria:
Jerzy Jan Połoński
Kierownictwo muzyczne:
Maciej Figas
Inscenizacja i scenografia:
Mariusz Napierała
Kostiumy:
Anna Chadaj
Choreografia:
Joanna Semeńczuk
Reżyseria świateł:
Maciej Igielski
Przygotowanie chóru:
Henryk Wierzchoń
Opracowanie tekstu:
Tomasz Jachimek
Asystent dyrygenta:
Jagoda Brajewska
Projekcje multimedialne:
Adam Keller
Asystent reżysera:
Dorota Borowicz
Asystent choreografa:
Anna Bebenow

Obsada

Hanna Glawari, wdowa po bankierze Pontevedry:
Magdalena Polkowska, Julia Pruszak, Anna Koźlakiewicz
Hrabia Daniło Daniłowicz:
Piotr Friebe, Przemysław Radziszewski, Adam Zdunikowski
Baron Mirko Zeta:
Bartłomiej Kłos, Janusz Ratajczak
Walentyna, żona Zety:
Julia Pruszak, Marta Ustyniak-Babińska, Agnieszka Nurzyńska
Camille de Rossillon:
Nazarii Kachala, Szymon Rona, Krzysztof Zimny
Wicehrabia Cascada:
Jakub Zarębski, Damian Wilma, Nazarii Kachala
Raoul de St. Brioche:
Szymon Rona, Krzysztof Zimny, Grzegorz Szachnowski
Bogdanowicz:
Łukasz Jakubczak, Roman Fijałkowski
Sylwiana, żona Bogdanowicza:
Dorota Sobczak, Małgorzata Grela, Paulina Dybowska
Kromow:
Wojciech Urbanowski, Janusz Stolarski
Olga, żona Kromowa:
Darina Gapicz, Simona Skrebutenaite
Niegus, kancelista:
Bartłomiej Kłos, Jakub Zarębski
Priczicz:
Jacek Greszta, Ryszard Smęda
Praskowia, żona Priczicza:
Małgorzata Grela, Katarzyna Nowak-Stańczyk, Małgorzata Ratajczak

Opis

Spektakl inaugurujący 29. edycję Bydgoskiego Festiwalu Operowego.

Libretto Wesołej wdówki Viktor Léon i Leo Stein oparli na komedii Henri Meilhaca L'attaché d'ambassade (Attaché ambasady). Od wiedeńskiej premiery w 1905 roku spektakl cieszy się niesłabnącym międzynarodowym powodzeniem, czego dowodzą jej liczne nowe realizacje.

Hanna Glawari, zamożna młoda wdowa, zamieszkuje w dotkniętej biedą bałkańskiej prowincji Pontevedro. Ambasador Baron Zeta chciałby, by kobieta ponownie wyszła za mąż za Pontevedczyka, a nie Francuza, dzięki czemu jej majątek pozostanie w kraju i uratuje region przed ruiną. Oczywistym wyborem wydaje się być hrabia Daniło, jest jednak pewien problem. 

Byli już oni kiedyś w związku, a Daniło jest zbyt dumny, by poślubić Hannę dla pieniędzy. Nieporozumienia i  intrygi nawarstwiają się, gdy na jaw wychodzi romans Walentyny, żony barona Zety, z Francuzem, hrabią de Rosillon, zaś Hanna próbuje reputację mężatki. Jak skończy się ta historia?

Galeria zdjęć

Najbliższe spektakle

Data: 15-06-2023 (Czwartek),Godzina: 19:00

Hanna Glawari:
Hrabia Daniło Daniłowicz:
Piotr Friebe
Baron Mirko Zeta:
Camille de Rossillon:
Wicehrabia Cascada:
Damian Wilma
Raoul de St. Brioche:
Bogdanowicz:
Sylwiana, żona Bogdanowicza:
Kromow:
Wojciech Urbanowski
Priczicz:
Dyryguje:

Data: 16-06-2023 (Piątek),Godzina: 19:00

Hanna Glawari:
Hrabia Daniło Daniłowicz:
Piotr Friebe
Baron Mirko Zeta:
Walentyna:
Agnieszka Nurzyńska
Camille de Rossillon:
Wicehrabia Cascada:
Raoul de St. Brioche:
Bogdanowicz:
Roman Fijałkowski
Olga:
Simona Skrebutenaite
Priczicz:
Dyryguje:

Data: 17-06-2023 (Sobota),Godzina: 19:00

Hanna Glawari:
Hrabia Daniło Daniłowicz:
Baron Mirko Zeta:
Camille de Rossillon:
Wicehrabia Cascada:
Damian Wilma
Raoul de St. Brioche:
Bogdanowicz:
Priczicz:
Dyryguje:

Data: 18-06-2023 (Niedziela),Godzina: 18:00

Hanna Glawari:
Hrabia Daniło Daniłowicz:
Baron Mirko Zeta:
Walentyna:
Agnieszka Nurzyńska
Camille de Rossillon:
Wicehrabia Cascada:
Raoul de St. Brioche:
Bogdanowicz:
Roman Fijałkowski
Olga:
Simona Skrebutenaite
Priczicz:
Dyryguje:

Data: 14-09-2023 (Czwartek),Godzina: 19:00

Data: 15-09-2023 (Piątek),Godzina: 19:00

Data: 16-09-2023 (Sobota),Godzina: 19:00

Data: 17-09-2023 (Niedziela),Godzina: 18:00

Recenzje

Jak mantrę powtarzam jedno zdanie: techniczne możliwości oferowane realizatorom w jednym z najnowocześniejszych teatrów muzycznych są potężne. Sky is the limit. Gra świateł, obrotowa scena, dodatkowe projekcje - po raz kolejny zostały po mistrzowsku wykorzystane. [...] To jest prawdziwy popis umiejętności wokalnych i aktorskich grających role główne, chóru, a także tanecznego kunsztu baletu Opery Nova. Publiczność i to potrafiła docenić. Wielokrotnie przedstawienie przerywane jest owacjami za poszczególne występy. 

Owacji na stojąco nie zabrakło również na zakończenie. Warto podkreślić, że bydgoska "Wesoła wdówka" 2023 jest operetkowym debiutem Jerzego Jana Połońskiego, reżysera młodszego pokolenia znanego również z kariery aktorskiej w filmie i kabarecie. Pewności siebie mogło mu dodawać kierownictwo muzyczne Macieja Figasa, dla którego udział w kolejnych, udanych przedsięwzięciach stał się chlebem powszednim. Towarzyszy im też od pewnego czasu twórca scenografii i inscenizacji Mariusz Napierała, dyrektor Teatru Kameralnego w Bydgoszczy. Wielkie gratulacje należą się również Joannie Semeńczuk za choreografię oraz Henrykowi Wierzchoniowi za przygotowanie chóru. Wykonali bardzo dobrą i trudną robotę, aby uzyskać mocny efekt końcowy.


Czy branie się za klasycznie i ograne dzieło jest pójściem na łatwiznę? Przeciwnie. Zmierzenie się z tematem, który wałkowany był niczym "motyw przemiany bohatera" na maturze z polskiego to według mnie wyzwanie dużo większe niż zabieranie się za mniej popularne dzieła. Można też w ciemno obstawić, że ze względu na lekką formę, wszechstronność środków wyrazu i sporą porcję elementów komicznych ten spektakl na długo zagości na afiszu.

Jacek Glugla, https://e-teatr.pl/skok-na-wdowie-miliony-mocne-rozpoczecie-bydgoskiego-festiwalu-operowego-36482


[...] Można zatem zadać sobie pytanie, czy współcześnie operetka ma jeszcze publiczności coś do zaoferowania? Ku jakiej odpowiedzi skłaniają realizatorzy najnowszej produkcji Opery Nova, nieśmiertelnej – jak się okazuje – Wesołej wdówki Franza Lehára?

Z jednej strony – i to odnosi się do całej warstwy wizualnej będącej syntezą elementów grozy podanej z przymrużeniem oka – operetka umarła śmiercią naturalną i teraz oto, w Bydgoszczy, wyciągamy jej truchło z szafy. Używając współczesnej terminologii, trzeba byłoby chyba przywołać angielski przymiotnik creepy – wywołujący dreszcze, łagodząc ów klimat ogromnym poczuciem humoru i sprowadzając go ostatecznie do kategorii quasi-creepy.

Na scenie dominują bowiem różnorodne formy zbudowane z pustych ram (jakże silnie nawiązujące do ażurowej konstrukcji Wieży Eiffla), gdyż bohaterowie Wesołej wdówki, ukazujący się publiczności w arcykolorowych strojach (i perukach) pokrytych patyną i pajęczynami, zeszli najprawdopodobniej z płócien i odnaleźli się w bliżej nieokreślonej rzeczywistości.

Wykreowanie pomysłu reżysera Jerzego Jana Połońskiego znacząco wsparli projektantka kostiumów Anna Chadaj oraz autor scenografii Mariusz Napierała. Oni też przenieśli nas do zimowego ogrodu Hanny Glawari (akt II) oraz wnętrza restauracji U Maxima (akt III). W osiągnięciu widowiskowych, wielobarwnych efektów oraz w podkreślaniu charakteru poszczególnych obrazów scenicznych znacząco pomagała mistrzowska gra świateł wyreżyserowana przez Macieja Igielskiego. Z pomocą Tomasza Jachimka, który dokonał opracowania tekstu, nie tylko znacząco wzrósł majątek tytułowej bohaterki operetki (z pierwotnych dwudziestu do pięćdziesięciu milionów), ale i szereg nieczytelnych dzisiaj aluzji do sytuacji społeczno-politycznej z początków XX wieku zyskało współczesny wydźwięk, na co żywo reagowała publiczność.


Z perspektywy muzycznej Wesoła wdówka pozostaje utworem żywym, nieustannie kojarząc się z szeregiem nieśmiertelnych tematów muzycznych, które wkradły się do świadomości słuchaczy, przybierając kształt szlagierów z pogranicza popkultury. Ich różnobarwny koloryt wyeksponował kierownik muzyczny spektaklu Maciej Figas, wydobywając wpisane w partyturę utworu lokalne odcienie wiedeńskiego walca, klimatu paryskiego kabaretu czy bałkańskiego folkloru muzycznego. Dynamizował fragmenty taneczne oraz sceny zbiorowe (choć nie zawsze soliści poddawali się narzucanej prężnej motoryce) pozwalając wybrzmieć epizodom intymnym, przesyconym subtelnym erotyzmem. Spośród solistów nie można było oderwać oczu i uszu od Marty Ustyniak-Babińskiej (Walentyna), Szymona Rony (Camille de Rossillon) – cóż za vis comica!!!! – i Jakuba Zarębskiego (Niegus). Magdalena Polkowska (Hanna Glawari) w całej krasie dała się poznać dopiero w II akcie, zaś Piotr Friebe (hrabia Daniło) czarował w szczególności w duetach. Wspaniale wokalnie i aktorsko współdziałał z solistami chór przygotowany przez Henryka Wierzchonia, a fragmenty baletowe (choreografia – Joanna Semeńczuk) dopełniały niezwykle efektownie całe widowisko (choreografia).
 Premiera nie była perfekcyjna, ale podczas oglądania spektaklu uśmiech nie schodził z twarzy. Było widowiskowo, momentami zaskakująco, na pewno inaczej, niż w klasycznie podanych operetkach. Można tylko zapytać jeszcze, czy jest to spektakl uniwersalny? Raczej nie, ale w Operze Nova w Bydgoszczy tradycją stało się serwowanie operetek w sposób szczególny. I tak jest także z ponad stuletnią już „Wesołą wdówką”, którą w XXI wiek przeniósł Jerzy Jan Połoński. 

Barbara Mielcarek-Krzyżanowska

Proponujemy również

{title}
23-05-2023

Parking - komunikat

Drodzy Widzowie!Prace związane z rozbudową Opery Nova o IV krąg oraz podziemny parking w przyszłości przyniosą odwiedzającej nas Publiczności korzyści i wygodę. Zanim jednak tak się stanie, wszyscy musimy liczyć się z pewnymi ograniczeniami.Bardzo prosimy Widzów wybierających się na spektakle w Operze Nova o uwzględnienie likwidacji dotychczasowego parkingu przy ulicy Karmelickiej oraz ograniczeń ruchu w tym rejonie, także wzdłuż bulwaru nad Brdą. Od 14 marca 2023 r. zamknięta jest kładka im. Ja...

{title}
23-05-2023

Coppelia

25 maja…153 lata temu w Paryżu odbyła się premiera baletu Coppélia. Dzieło skomponowane przez Léo Delibesa odniosło sukces i przyniosło swemu twórcy sławę. 

{title}
23-05-2023

Falstaff

Falstaff to komediowa opera Verdiego oparta na dwóch dziełach Szekspira – Wesołych kumoszkach z Windsoru i Henryku IV. Tytułowa postać ma rodowód znacznie starszy - sięgający rzymskiej komedii Plauta Miles gloriosus. U Szekspira przyszły bohater ostatniej opery Verdiego pojawia się w obu częściach Henryka IV jako nieodłączny towarzysz wypraw i biesiad księcia Hala (późniejszego króla Henryka V). Natomiast w Wesołych kumoszkach z Windsoru, mistrzowskim obrazie obycza...

{title}
22-05-2023

Repertuar - wrzesień

Bieżący sezon artystyczny kończymy 25 czerwca spektaklem Opowieści wędrowca. Na kolejne operowe wrażenia pozostaje czekać do jesieni! Repertuar na wrzesień jest już dostępny, zaś sprzedaż rusza 6 czerwca.